Onu uzun zamandır tanımıyordum. Belki bir, belki iki ay olmuştu. Bu kadar meraklı olmanın bana kazandırdığı şeylerden birisiydi o da. Yüzünü henüz görmemiştim ama merak da etmedim.
Oturduğum sandalyeye yaslanıp kafamı tavana çevirdiğim anda bilgisayardan bir uyarı sesi geldi.
Doğruldum. Selam vermişti. “Naber?” diye cevapladım. “Özledim.” dedi. Aslında bu kadar duygusal olmasa ondan daha çok etkilenebilirdim. Aklımdan geçen tek şey, onu bir kızı duvara dayamış becerirken izlemek olduğundan doğal davranamadım. “Sıkıldım.” dedim. “Seni eğlendirebilirim.” dedi. “Ah evet bebeğim.” yazmak istedim. Ama sadece nasıl diye sorabildim. Cevabı, bana o akşamki fantezi hakkında bilgi verdi. O duyamasa da kısık bir inleme çıktı ağzımdan.
Bir saat sonra, üzerimde sadece tişörtümle kalmış, bacaklarımı aralayabildiğim kadar aralamış, nefes nefese geri yaslanmıştım tekrar. Karşımdaki bu pislik, benimle nasıl oynaması gerektiğini iyi biliyordu. Nefesim normale dönmeye başlarken kendi durumuma bir baktım. Tişörtüm göğüs uçlarımı saklayamıyordu. Saate baktım. Artık toparlanıp gerçek dünyaya dönme vakti gelmişti.
Eşofmanlarımı giydim. Mutfağa gidip bir bardak kahve ile döndüm. Yarın için hazırlamam gereken sunuma kafa yormaya başladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder